പാനീയ വിളകളില് രണ്ടാം സ്ഥാനക്കാരനായ കാപ്പി പ്രധാന വാണിജ്യ ചരക്കെന്ന രീതിയിലും രണ്ടാം സ്ഥാനമര്ഹിക്കുന്നു. കാപ്പിയുടെ ഉണങ്ങിയ കുരു വറുത്ത് പൊടിച്ചു തിളച്ച വെള്ളത്തില് കലര്ത്തിയാണ് ഉന്മേഷവും ഉണര്വും നല്കുന്ന പാനീയമുണ്ടാക്കുന്നത്. 15- മധ്യത്തോടെ അറേബ്യയിലാണ് കാപ്പിയുടെ ഉപയോഗം ആദ്യം കണ്ടുപിടിച്ചത്. ലോകത്താകമാനം ഉല്പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന കാപ്പിയില് ഏകദേശം 80% വരുന്നത് കോഫിയ അറബിക്കയില്നിന്നും, 20% കോഫിയ കാനിഫോറയില് നിന്നും. 1% കോഫിയ ലിബരിക്കയില് നിന്നുമാണ്. അറബിക്ക കാപ്പി അതിന്റെ സുഗന്ധത്തിനും കുറഞ്ഞ കഫീനിന്റെ അളവിനും പേരുകേട്ടതാണ്. ഉയര്ന്ന അളവില് കഫീന് അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന റോബസ്റ്റ കാപ്പിയാണ് ഇന്സ്റ്റന്റ് കാപ്പിയുടെ നിര്മാണത്തിന് ഏറ്റവും യോജിച്ചത്. ലിബറിക്ക കാപ്പിക്കു കയ്പുരസമുള്ളതുകൊണ്ട് മറ്റു കാപ്പികളിലേക്കുള്ള പൂരകദ്രവ്യമായാണ് ഇത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. വളരെ പുരാതനകാലം മുതല് തന്നെ എത്യോപ്യയില്, ഉണക്കിയ കാപ്പിക്കുരു ചവയ്ക്കാനും, പൊടിച്ച് വറുത്ത കാപ്പി കൊഴുപ്പുമായി ചേര്ത്തു ഭക്ഷിക്കാനും ഉപയോഗിക്കുന്നു. കാപ്പിക്കുരുവിന്റെ തൊണ്ട് കാര്ഷികവൃത്തിയില് ഒരു പുതയായും വളമായും ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയില് ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഇത് കാലിത്തീറ്റയായും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. കാപ്പിക്കുരുവില്നിന്ന് കാപ്പിലൈറ്റ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരിനം പ്ലാസ്റ്റിക്കും ഉണ്ടാക്കാന് കഴിയും.
ഉത്ഭവവും വ്യാപനവും
ഭൂരിഭാഗവും കോഫിയ സ്പീഷീസുകളുടെയും ജന്മഭൂമി ആഫ്രിക്കയാണ്. എന്നാല് പിസിലാന്തസ് ജനുസില് വരുന്ന പി. ട്രാവല്കൂറെന്സി, പി. ഖാസിയാന, പി. വിറ്റിയാന എന്നിവയുടെ ഉത്ഭവം ഏഷ്യയിലാണ്. കോഫിയ അറബിക്കയുടെ ജന്മനാട് എത്യോപ്യയയും, കോഫിയ കാനിഫോറയുടേത് മധ്യ അമേരിക്കയുമാണ് (കോംഗോ, സയര്). മുസ്ലീം തീര്ത്ഥാടകനായ ബാബ ബുഡാനാണ് 1600 എ.ഡി.യില് കാപ്പി ഇന്ത്യയിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നത്. യമന് എന്ന രാജ്യത്തുനിന്നും കൊണ്ടുവരപ്പെട്ട അറബിക്കയുടെ ഏഴ് വിത്തുകള്, കര്ണ്ണാടകയിലെ ചിക്ക്മംഗ്ലൂരിനടുത്തുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശ്രമത്തിനു സമീപത്തെ കുന്നുകളില് നടുകയുണ്ടായി. 18 യൂറോപ്യന് വംശജര് കാപ്പി ഒരു വാണിജ്യവിളയായി വളര്ത്താന് തുടങ്ങുന്നതുവരെ ഇതു വീട്ടുപറമ്പിലെ ഒരു ചെടിയായി മാത്രം ഒതുങ്ങിനിന്നു. 1820-ന്റെ അവസാനത്തോടുകൂടി കൂര്ഗ്, നീലഗിരി, പളനി മലകള്, വയനാട് എന്നിവിടങ്ങളില് വ്യാവസായികാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള തോട്ടങ്ങള് സ്ഥാപിച്ചു. 1969 ഓടുകൂടി ലോകവാണിജ്യ മണ്ഡലത്തില് ഇന്ത്യന് കാപ്പി ഉയര്ന്ന ഗുണനിലവാരം പുലര്ത്തുന്നതായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.
കയറ്റുമതി മേഖലയില് ഇന്ത്യന് കാപ്പിക്ക് ഉയര്ന്ന മിശ്രണ ഗുണങ്ങള് ഉള്ളതുകൊണ്ടുതന്നെ വലിയ മമതയുണ്ട്. ഭാരതത്തിലെ ആഭ്യന്തര ഉപയോഗത്തിന് അറബിക്ക കാപ്പിക്കാണ് പ്രിയമെങ്കിലും ഇതില്നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി, റോബസ്റ്റ കാപ്പിയാണ് ലോകമാകമാനം രുചിയുള്ളതായി കണക്കാക്കുന്നത്.
വിസ്തൃതിയും ഉല്പ്പാദനവും
അമ്പതില്പ്പരം രാജ്യങ്ങളില് ഉല്പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന കാപ്പി ഒരു അന്തര്ദേശീയ വാണിജ്യ ചരക്കാണ്. 1997-ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, കാപ്പിയുടെ ആഗോള ഉല്പ്പാദനം 56 ലക്ഷം ടണ്ണും, വിസ്തൃതി 11.6 മില്യണ് ഹെക്ടറുമാണ്. ആഗോള ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ 60% മധ്യ തെക്ക് അമേരിക്കന് രാജ്യങ്ങള് നല്കുന്നു. ബാക്കി ഏഷ്യയുടേയും ആഫ്രിക്കയുടേയും സംഭാവനയാണ്. ആകെ ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ അഞ്ചിലൊരു ഭാഗം സംഭാവന ചെയ്യുന്ന ബ്രസീലാണ് ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ കാര്യത്തില് മുമ്പില് നില്ക്കുന്നത്. കോസ്റ്റാറിക്കയെ (1,477 കി.ഗ്രാം) തൊട്ടു പിന്നിലാക്കിക്കൊണ്ട് വിയറ്റ്നാം (1,562 കി.ഗ്രാം) ഉല്പ്പാദനക്ഷമതയില് മുന്നിട്ടു നില്ക്കുന്നു. ഇന്തോനേഷ്യ, ഫിലിപ്പൈന്സ്, വിയറ്റ്നാം, ഇന്ത്യ എന്നീ രാജ്യങ്ങളിലാണ് ഏഷ്യയിലെ പ്രധാന കാപ്പി ഉല്പ്പാദകര്.
ലോക ഉല്പ്പാദനത്തില് ഇന്ത്യ ഏഴാം സ്ഥാനത്താണ്. ഇവിടെ 3.06 ലക്ഷം ഹെക്ടറില് നിന്നുള്ള ഉല്പ്പാദനം 2.4 ലക്ഷം ടണ്ണാണ്. ഇതു ലോക ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെയും കയറ്റുമതിയുടെയും ഏകദേശം 4% വരും (1998-'99) ഇന്ത്യയിലെ ഉല്പ്പാദനക്ഷമത ഹെക്ടറിന് 860 കി.ഗ്രാം കാപ്പിക്കുരു ആണ്. ഇന്ത്യയിലെ ആകെ ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ 43% അറബിക്ക കാപ്പിയും 58% റോബസ്റ്റ കാപ്പിയുമാണ്. കര്ണ്ണാടകം, കേരളം, തമിഴ്നാട് എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പര്വ്വതപ്രദേശങ്ങളില് പരമ്പരാഗതമായി കാപ്പി വളര്ത്തുന്നു. ഒറീസ, ആന്ധ്രാപ്രദേശ്, മഹാരാഷ്ട്ര, സിക്കിം പോലുള്ള തെക്ക്-കിഴക്കന് സംസ്ഥാനങ്ങള് കാപ്പികൃഷി ചെയ്യുന്ന പരമ്പരാഗത പ്രദേശങ്ങള് അല്ലെങ്കില് പോലും ഇന്ന് കാപ്പി വളര്ത്തുന്നുണ്ട്. ഉല്പ്പാദനത്തില് കര്ണ്ണാടകമാണ് കേരളത്തിനും തമിഴ്നാടിനും മുന്പില് നില്ക്കുന്നത്. ആകെ ഉല്പ്പാദനത്തിന്റെ 70% കയറ്റുമതി ചെയ്തുകൊണ്ട് ഇന്ത്യ 1,708 കോടി രൂപ സമ്പാദിക്കുന്നു (1997-'98).
സസ്യശാസ്ത്രവശം
റൂബിയേസിയെ കുടുംബത്തിലെ ഒരു പ്രധാന ജീനസാണ് കോഫിയ. ഇതില് ഏകദേശം 70 സ്പീഷീസുകളുണ്ട്. ഈ സ്പീഷീസുകളെ യൂകോഫിയ, മസ്കാരോ കോഫിയ, ആര്ഗോ കോഫിയ, പരാകോകോഫിയ എന്നിങ്ങനെ നാലായി തരംതിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആര്ഗോ കോഫിയയുടെ വിത്തുകള് കോഫിയയോട് സാദൃശ്യം ഇല്ലാത്തതിനാല് ആര്ഗോ കോഫിയയെ ഇപ്പോള് ഈ ജനുസില് ഉള്പ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഉപകാരപ്രദമായ അനേകം സ്പീഷീസുകള് ഉള്പ്പെടുന്ന ജനുസാണ് യൂകോഫിയ. ഇതിനെ വീണ്ടും 5 ആയി തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എരിത്രോ കോഫിയ, നാനോ കോഫിയ, മെലാനോ കോഫിയ, മൊസാമ്പി കോഫിയ എന്നിവയാണിവ. കോഫിയ ജീനസില് ഏഴ് സ്പീഷീസുകളാണ് പ്രധാനപ്പെട്ടത്. ഇന്ത്യയില് വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തില് കൃഷിചെയ്തുവരുന്ന പ്രധാന സ്പീഷീസുകളാണ് കോഫിയ അറബിക്ക, കോഫിയ കാനിഫോറ (യൂകോഫിയ), കോഫിയ ലിബറിക്ക (പാച്ചി കോഫിയ) തുടങ്ങിയവ.
കോഫിയ ജനുസിലെ അടിസ്ഥാനക്രോമസോം നമ്പര് (X), 11 ആണ്. യൂകോഫിയ വിഭാഗത്തില് കോഫിയ അറബിക്ക ഒഴിച്ചു ബാക്കി എല്ലാം ഡിപ്ലോയ്ഡുകളാണ് (2n=22) കോഫിയ അറബിക്ക ഒരു ട്രൈപ്ലോയ്ഡ് (2n=44) ആണ്.
സാധാരണയായി അഗ്രമുകുളത്തിനു താഴെഭാഗത്തുള്ള ഇലഞെട്ടിലെ കക്ഷമുകുളങ്ങള് സുഷുപ്താവസ്ഥയിലിരിക്കും. പ്രധാന കാണ്ഡം മുറിക്കുകയോ അതിനു നാശം സംഭവിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതുവരെ ഇതു വളരുന്നില്ല. അഗ്രമുകുളത്തിന്റെ വളര്ച്ച തടസ്സപ്പെട്ടാല് കക്ഷമുകുളം നേരേ മുകളിലേക്കു വളര്ന്നു കാണ്ഡം ഉണ്ടാകുന്നു. ഇതിനെ സക്കര് അഥവാ വാട്ടര് ഷൂട്ട് (കമ്പിശിഖരം) എന്നു വിളിക്കുന്നു. ഈ ശാഖയ്ക്കും നാശം സംഭവിച്ചാല് രണ്ടാമത്തെ കക്ഷമുകുളം വളരാന് തുടങ്ങും. ലംബമായി വളരുന്ന കാണ്ഡങ്ങള് മുറിക്കുകയോ വളയ്ക്കുകയോ ചെയ്ത് ഇത്തരത്തിലുള്ള കൂടുതല് കാണ്ഡങ്ങള് ഉണ്ടാക്കുന്നത് ഒരു കായിക പ്രവര്ദ്ധന മാര്ഗമാണ്.
പാര്ശ്വശിഖരങ്ങള് രണ്ടുതരത്തിലുണ്ട്. കക്ഷത്തിനു തൊട്ട് മുകളില്നിന്നും എന്നാല് ശാഖയില്നിന്ന് അകന്നും ഉണ്ടാകുന്ന എക്സ്ട്രാ എക്സിലറിയും, കക്ഷത്തില്നിന്നു തന്നെയുണ്ടാകുന്ന എക്സിലറി മുകുളവും. ഇതിന് പൂങ്കുലയായോ പാര്ശ്വശിഖരമായോ വളരാന് സാധിക്കും. കക്ഷശാഖകളുടെ എണ്ണം ഇതര കക്ഷശാഖകളുടെ എണ്ണത്തേക്കാള് കൂടുതലായിരിക്കും. കായ് പിടിത്തവും ഉല്പ്പാദനവും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ശിഖരങ്ങളാണിവ.
മഴ കിട്ടിയതിന് 8-12 ദിവസങ്ങള്ക്കുശേഷമാണ് പൂക്കള് വിരിയുന്നത്. പ്രഭാതത്തില് വിരിയുന്ന പൂക്കള് രണ്ടു ദിവസംകൊണ്ട് കൊഴിയാന് തുടങ്ങും. കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്ക്കുള്ളില് അണ്ഡാശയമൊഴിച്ച് എല്ലാ പുഷ്പഭാഗങ്ങളും കൊഴിഞ്ഞുപോകും. പ്രതികൂല സാഹചര്യത്തില്, പ്രത്യേകിച്ചും ചൂടു കൂടുമ്പോള് "നക്ഷത്ര പുഷ്പങ്ങള്" എന്നു പേരുള്ള അസാധാരണ പൂക്കളുണ്ടാകാറുണ്ട്. ചെറുതും മാംസളവുമായ ഇവയുടെ ദളങ്ങള് നല്ല ഉറപ്പുള്ളതും പച്ചനിറത്തോടുകൂടിയതുമാണ്. പൂവിലെ പരാഗണസ്ഥലം ഇതളുകള്ക്കു പുറത്തേക്കു തള്ളിയിരിക്കും. ഇത്തരം പുഷ്പങ്ങളില് ബീജസങ്കലത്തിനുതകുന്ന കേസരങ്ങള് ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇതില് കായ് പിടിക്കുകയുമില്ല.
അഞ്ചു ദളങ്ങളുള്ള പൂക്കളുടെ പുഷ്പവൃതി ചെറുതും ശുഷ്കിച്ചതുമാണ്. ഇതളുകളുടെ അടിഞെട്ടുയോജിച്ച് ദളപുടം കുഴല് രൂപത്തിലാണ്. ദളത്തോട് ചേര്ന്നിരിക്കുന്ന പരാഗണത്തില് പൂമ്പൊടിയുള്ള മൂന്ന് അറകളുണ്ട്. അധോവര്ത്തിയായ അണ്ഡാശയത്തില് രണ്ട് അറകളിലുമായി രണ്ട് കോശങ്ങളോടുകൂടിയ അണ്ഡങ്ങളുണ്ട്. പരപരാഗണസ്ഥലം രണ്ടായി വിഘടിച്ചിരിക്കുന്നു.
പരാഗണം
നല്ല വെളിച്ചവും ചൂടുള്ള കാറ്റും ഉള്ള സാഹചര്യങ്ങളില് പൂക്കള് വിരിഞ്ഞ് ആറ് മണിക്കൂറിനുള്ളില് പരാഗണം നടക്കുന്നു. കാറ്റ്, ഭൂഗുരുത്വം, തേനീച്ച എന്നിവ വഴിയാണ് പരാഗണം നടക്കുന്നത്. അറബിക്കയില് സ്വപരാഗണവും റോബസ്റ്റയില് പരപരാഗണവുമാണ് നടക്കുന്നത്.
കായ്
ഒരു പൂവില്നിന്നു കായ് ഉണ്ടായി പാകമാകുന്നതിന് സാധാരണ അവസ്ഥയില് 7-9 മാസം വേണ്ടിവരും. രണ്ട് വിത്തുള്ള കായ് ഡ്രൂപ്പ് എന്ന വര്ഗത്തില് വരുന്നു. ഒരു അണ്ഡത്തില് ബീജസങ്കലനം നടക്കാതെ വന്നാല് ഒറ്റവിത്തുള്ള കായ്കളുണ്ടാകും. മൂന്ന് അറകളുള്ള അണ്ഡാശയം മൂലമോ കപടഭ്രൂണം മൂലമോ ഒരു കായില് ചിലപ്പോള് മൂന്നോ അതിലധികമോ വിത്ത് കാണാറുണ്ട്. ദീര്ഘവൃത്താകൃതിയുള്ള ഇളംപച്ച കായ്കള് പഴുക്കുമ്പോള് ആദ്യം മഞ്ഞനിറത്തിലേക്കും, പിന്നീട് കടുംചുവപ്പു നിറത്തിലേക്കും മാറും. മിനുസമുള്ള കട്ടിയുള്ള പുറംതൊലി അഥവാ ബാഹ്യകഞ്ചുകം, മൃദുലമായ മഞ്ഞ ദശ അഥവാ മധ്യകഞ്ചുകം, നാരുള്ള പച്ചകലര്ന്ന ചാരനിറത്തിലുള്ള ആന്തര കഞ്ചുകം (പാര്ച്ച്മെന്റ്) എന്നിവ വിത്തിനെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ദീര്ഘവൃത്താകൃതിയിലുള്ള വിത്തുകളുടെ പരന്നഭാഗം ഉള്ളില് ഒരു പൊഴിയോടുകൂടി പരസ്പരം കൂട്ടിച്ചേര്ത്തിരിക്കുകയും, ഉരുണ്ട പുറം പ്രതലം പുറത്തേക്ക് ഉന്തിനില്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിത്തില് പച്ചനിറത്തിലുള്ള ദീര്ഘ വൃത്താകൃതിയില് ബീജാന്നവും, വിത്തിന്റെ പരിപ്പിന് അടിയിലായി ഒരു ചെറിയ ഭ്രൂണവും കാണുന്നു. ഇതിനെ പൊതിഞ്ഞുകൊണ്ട് നേര്ത്തു തിളങ്ങുന്ന ബീജാവരണവും കാണാം. ഉണങ്ങിയ വിത്തിന്റെ ബീജാവരണം (തൊണ്ട്) നീക്കം ചെയ്താണ് വ്യാവസായിക പ്രാധാന്യമുള്ള കാപ്പിക്കുരു വേര്തിരിക്കുന്നത്.
പ്രവര്ദ്ധനം
കാപ്പിയില് സാധാരണയായി വിത്ത് വഴിയാണ് പ്രവര്ദ്ധനം നടക്കുന്നത്. ഈ അടുത്തകാലത്തായി, വേരുപിടിപ്പിച്ച കമ്പുകള്, ഒട്ടിക്കല് തുടങ്ങിയ ക്ലോണല് പ്രജനന മാര്ഗങ്ങളും റോബസ്റ്റയില് ചെയ്തു വരുന്നുണ്ട്.
വിത്തു മുളച്ച് പരിപ്പ് പൊങ്ങിവരുന്ന "ബട്ടണ്" അവസ്ഥയില് തൈകള് രണ്ടാം തവാരണയിലേക്കോ, പോളിത്തീന് കൂടയിലേക്കോ പറിച്ചു നടാം. തായ്വേര് നീണ്ട് വളര്ന്നിട്ടുണ്ടെങ്കില് പറിച്ചുനടുന്നതിനു മുമ്പ് അറ്റം നുള്ളി ചെറുതാക്കണം. പിന്നീട് തിട്ടുകള്ക്കു പുതയിട്ട് ഇടയ്ക്കിടെ നനച്ചുകൊടുക്കണം. ഈ തവാരണയിലും ആദ്യ തവാരണയില് ഉപയോഗിച്ച അനുപാതത്തില് പോട്ടിങ് മിശ്രിതം ഉണ്ടാക്കി ഉപയോഗിക്കാം. രണ്ടു മാസത്തിലൊരിക്കല് യൂറിയ വെള്ളത്തില് കലക്കിയ ലായനിയോ, പുളിപ്പിച്ച ചാണകവെള്ളത്തിന്റെ തെളിയോ ഇലയില് തളിച്ചു കൊടുക്കണം.
ജൈവാംശം കൂടുതലുള്ളതും ചെറിയ അമ്ല സ്വഭാവം ഉള്ളതും ( pH 4.56.5) നീര്വാര്ച്ചാ സൗകര്യമുള്ളതുമായ മണ്ണിന് നല്ല താഴ്ചയും ആവശ്യമാണ്. ഉയരമുള്ള മലമ്പ്രദേശമാണ് കാപ്പിക്കൃഷിക്കു നല്ലത്. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ വനാന്തരങ്ങളിലെയും ഹൈറേഞ്ച് പ്രദേശങ്ങളിലെയും മണ്ണ് കാപ്പികൃഷിക്ക് അനുയോജ്യമാണ്. ഇന്ത്യയിലെ കാപ്പിത്തോട്ടങ്ങളിലെ മണ്ണ് ചെമ്മണ്ണ്, ചെങ്കല് മണ്ണ് എന്നീ ഇനത്തില് വരുന്നതാണ്.
ഇളം ചാരനിറം, ഇരുണ്ട ചുവപ്പുനിറം നിറഭേദങ്ങളില്, മണല് നിറഞ്ഞ പശിമരാശി മണ്ണു മുതല് കളിമണ്ണു നിറഞ്ഞ പശിമരാശി മണ്ണില് വരെ കാപ്പി വളരും. ദക്ഷിണേന്ത്യന് സാഹചര്യങ്ങളില് ചൂടുകൂടിയ കടുത്ത വേനലും ഈര്പ്പം വളരെ കുറഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ വരള്ച്ചയും കാപ്പിക്കൃഷിയെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്ന ഘടകങ്ങളാണ്. അതേ സമയം ഉത്തരേന്ത്യയിലാട്ടെ, തണുത്ത കാലാവസ്ഥയാണ് കാപ്പിക്കു ദോഷമായി കാണുന്നത്.
പുതിയ വിത്തിനങ്ങള് വികസിപ്പിച്ചെടുക്കല്
ചെടികളുടെ വൈവിധ്യശേഖരം: 1930കളില് കാപ്പിയുടെ ആദ്യശേഖരം 1462 എണ്ണമുണ്ട്. നമ്മുടെ തദ്ദേശീയമായ വിവിധ തോട്ടങ്ങളില്നിന്നു തഴച്ചുവളരുന്നതും രോഗപ്രതിരോധശേഷിയുള്ളതുമായ അറബിക്ക, റോബസ്റ്റ ചെടികളില്നിന്നും ശേഖരിച്ചവയാണ് ഇവ. ഇവയില് കേള്വികേട്ട കെന്റ്സ്, കൂര്ഗ്, 5.26, 5.31 (രണ്ടും, ലസിബറിക്ക x അറബിക്ക ഉദ്ഭവം) ദേവമാക്കി സങ്കരം (റോബസ്റ്റ x അറബിക്ക) തുടങ്ങിയ സങ്കരവര്ഗങ്ങളും ഉള്പ്പെടുന്നു.
വിദേശീയമായ വര്ഗവൈവിധ്യശേഖരണം 1953-ല് ആരംഭിച്ചു. കാപ്പിയുടെ ജന്മനാടായ എത്യോപ്യയടക്കം കാപ്പി വളര്ത്തുന്ന എല്ലാ രാജ്യങ്ങളില്നിന്നും ശേഖരങ്ങള് കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടു. റോബസ്റ്റ കാപ്പിയിലെ ആദ്യകാല സന്നിവേശങ്ങള് ശ്രീലങ്കയില്നിന്നും ഇന്തോനേഷ്യയില് നിന്നുമായിരുന്നു. എന്നാല് പിന്നീട് കോസ്റ്ററൈക്ക, ഉഗാണ്ട, മഡഗാസ്കര്, ഐവറി കോസ്റ്റ് എന്നീ രാജ്യങ്ങളില്നിന്നും കാപ്പി കൊണ്ടുവന്നു. ബലഹെന്നൂരിലുള്ള കേന്ദ്ര കാപ്പി ഗവേഷണകേന്ദ്രത്തിന്റെ ജീന് ബാങ്കില് നട്ടു വളര്ത്തിയ കാപ്പിയുടെ ശേഖരത്തില് താഴെ പറയുന്നവ ഉണ്ടായിരുന്നു.
അറബിക്കയുടെ ഈ സങ്കരങ്ങളുടെ കാപ്പിക്കു നല്ല സ്വാദും ചെടിക്കു വരള്ച്ചയേയും തുരുമ്പു രോഗത്തിനേയും അതിജീവിക്കാന് കഴിവുമുണ്ട്.
സെലക്ഷന് 1. (S 288): S 226ല്നിന്നും ഉത്ഭവിച്ച നാല് മടങ്ങ് ക്രോമസോമുകള് ഉള്പ്പെട്ട (ട്രെട്രോപ്ലോയ്ഡ്) സങ്കരമാണ് ഈ ഇനം. കോ. ലിബറിക്കയുടേയും x കോഫിയ അറബിക്കയുടേയും സ്വാഭാവിക സങ്കരമാണ് S 226. ഇലയില് തുരുമ്പുരോഗമുണ്ടാക്കുന്ന രോഗാണുവിന്റെ I,II വിഭാഗങ്ങള്ക്ക് എതിരെ ഇതിന് പ്രതിരോധശേഷി ഉണ്ട്. അറബിക്കയുടെ ഗുണങ്ങളോടു കൂടിയ അത്യുല്പ്പാദനശേഷിയുള്ള ഇനമാണെങ്കിലും വിത്തില് അസാധാരണമായ ചില മാറ്റങ്ങള് കാണാറുണ്ട്. എന്തു തന്നെയായാലും വിവിധ കാര്ഷിക-കാലാവസ്ഥാ സാഹചര്യങ്ങളില് വളരാന് കഴിവുള്ളതുകൊണ്ട്, ഇന്നും പല ഭാഗങ്ങളിലും ഈ ഇനം കൃഷി ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
സെലക്ഷന് 3(S 765): S 288, കെന്റ് എന്നിവയുടെ ഒരു സങ്കരയിനമാണിത്. കെന്റ് എന്ന തോട്ടം ഉടമ തന്റെ തോട്ടത്തില്നിന്നും തെരഞ്ഞെടുത്ത ഒരു മുന്തിയ ഇനമാണ് 'കെന്റ്'. ഇലയില് തുരുമ്പുരോഗമുണ്ടാക്കുന്ന രണ്ട് ജാതി രോഗാണുവിനെതിരെ ഇതിനു പ്രതിരോധശേഷിയുണ്ട്. ഉരുണ്ട കായും നല്ല സ്വാദുള്ള കാപ്പിക്കുരുവും ഇതിന്റെ പ്രത്യേകതയാണ്. ഒരു ഹെക്ടറില്നിന്നും 700-1200 കി.ഗ്രാം വരെ പരമാവധി വിളവ് നല്കാന് ഈ ഇനത്തിനു കഴിയും. 75% എ ഗ്രേഡിലുള്ള കാപ്പിക്കുരുവും, 5-6 നിരക്കിലുള്ള കാപ്പിയുടെ പാനീയ ഗുണനിലവാരവും ഈ ഇനത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകളാണ്.
www.karshikarangam.com