നടീല്
തെക്കന് പ്രദേശങ്ങളിലെ കാച്ചില് വടക്കന് പ്രദേശങ്ങളില് ശരീരത്തിനുണ്ടാകുന്ന ചൂടാണ്. അവിടെ കാവിത്ത് (കാവത്ത്) എന്നാണ് കാച്ചിലിനു പറയുക. തമിഴിലും കാവിത്തെന്നാണ് പറയുന്നത്. കാവിത്ത് നടാന് പറ്റിയ സമയം മീന-മേട മാസകാലമാണെങ്കിലും മേടമാദ്യം നടുന്നതാണത്രെ നല്ലത്. വള്ളി വീശുന്നതു മുതല് കിഴങ്ങുണ്ടാകുന്നതുവരെയുള്ള വളര്ച്ചയുടെ ആദ്യദശ, പകല് കൂടിയ സമയത്തും അവസാനദശ പകല് കുറഞ്ഞ തുലാമാസത്തിനുശേഷവുമാണ് നല്ലതെന്നാണ് കൃഷിക്കാരുടെ അനുഭവം.
കാച്ചില് നടുന്നത് അതിന്റെ വള്ളിയോടു ചേര്ത്തു മുറിച്ചെടുക്കുന്ന മൂക്ക് എന്ന ഭാഗമാണ്. ധനു-മകര മാസങ്ങളില് പറിക്കുന്ന കാച്ചിലിന്റെ വള്ളിയോടു ചേര്ന്ന അഞ്ചാറിഞ്ച് ഭാഗമൊഴിച്ചു ബാക്കിയൊക്കെ ഭക്ഷ്യാവശ്യത്തിനെടുക്കുന്നു. മുറിച്ച മൂക്ക് ചാണകവെള്ളത്തില് മുക്കി തണലത്തുണക്കി സൂക്ഷിക്കുന്നു. ചെറുവള്ളിവീശി തുടങ്ങുന്നതോടെ നടാനെടുക്കുന്നു.
പടര്ന്നു കയറാനുള്ള ഏതെങ്കിലും മരത്തിനു ചുവട്ടില്നിന്നു മാറി 45 സെ.മീ. സമചതുരത്തിലുള്ള കുഴികളെടുത്ത് അതില് മൂക്ക് നടുന്നു. കുഴി ഒന്നിന് രണ്ടു കി.ഗ്രാം ഉണങ്ങിയ ചാണകപ്പൊടി ചേര്ത്തു കുഴിമൂടി കൂനയാക്കിയശേഷം ചവറിട്ടു മൂടുന്നു. മഴ കിട്ടുന്നതോടെ മുളച്ചു വരുന്ന കാച്ചില് നേരിട്ട് മരത്തിലേക്കോ നാട്ടിക്കൊടുത്ത കമ്പിലൂടെയോ മരത്തിലേക്ക് പടര്ന്നുകയറുന്നു. വള്ളികളിലും ഇലപ്പടര്പ്പുകളിലും നല്ല വെയില് കിട്ടിയെങ്കിലേ അടിയില് കിഴങ്ങുണ്ടാകൂ എന്നോര്ക്കണം. കിഴങ്ങിന്റെ വളര്ച്ച കീഴോട്ടാകുന്നതുകൊണ്ട് ആഴമുള്ള കുഴികളില് കാച്ചില് നട്ടാല് വിള മല്സരത്തിനു പറ്റിയ കിഴങ്ങ് കിളച്ചെടുക്കാം.
ഇനങ്ങള്
കാട്ടുകാച്ചില്, പന്നിക്കാച്ചില്, മരോട്ടികാച്ചില്, ഇഞ്ചികാച്ചില് എന്നിങ്ങനെ പല പേരുകളിലും കാച്ചില് അറിയപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും പൊതുവേ വെള്ളയെന്നും ചുമപ്പെന്നുമുള്ള വേര്തിരിവാണുള്ളത്. വെള്ളയ്ക്കാണ് സ്വാദു കൂടുതല്.
വിളസംരക്ഷണം
ചേനയ്ക്കു നിര്ദേശിച്ച തോതില്തന്നെ കാച്ചിലിനും രാസവളങ്ങള് ചേര്ക്കാം. വളമൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെ മരങ്ങളുടെ ഇടയിലോ മരം വെട്ടിയകുഴികളിലോ വളരുന്ന മാട്ടുകാച്ചിലിനു നല്ല തൂക്കമുണ്ടാകും.
www.karshikarangam.com